Het oude lied

Ik was op bezoek in de hel terwijl ik dacht dat dat de hemel was
Ik was op bezoek in de hel tot de dag dat ik jou tegenkwam
Ik doe de dingen van de dag...

De hese stem van de Zanger vult mijn gemoed met onbeschreven melancholie. Vreemd hoe een melodie een verdoolde geest beïnvloeden kan. Maanden lang niet meer geluisterd naar de stem die altijd al mijn leven beschreef. En nu een zweem van melodie weer door de ijle lucht klieft, herinner ik me weer waarom ik er zo van hou. Ik doe de dingen van de dag...

Heden

Ik zou begot niet weten hoe het is gekomen
Vraag me maar niet hoe het is gegaan
De wereld om me heen verdwenen
Even leek de tijd stil te staan

En nu ik wakker ben geworden
De winterslaap voorbij
Is alleen nog jouw antwoord belangrijk
Hou je nog van mij?

Long long time ago

I can still remember...

Heb je dat ook wel eens? Geen tijd? Geen inspiratie? Geen zin?

Wordt dit een nieuwe start? In ieder geval het begin van nieuw leven. Mijn nieuw leven. Ook al doet het er in feite helemaal niet toe. Wie ligt er wakker van enkele sprokkels uit het leven van een... Tja, een wat? Het niet weten geeft precies weer wat het belang ervan is...

kerstvakantie

Tja... De laatste weken niet veel geblogd... Maar ik heb een excuus! Of toch niet? Kerstvakantie is voor mij altijd weer echt vakantie. De enige tijd dat ik eens rustig in mijn zetel kan zitten niksdoen. Echt zalig niksdoen...

Nu ja, veel niksdoen is er dit jaar niet bijgeweest. Druk druk druk. Altijd maar in de weer geweest. En met zo'n slecht weer... Het zijn drukke tijden!

Vandaag toch nog even een gaatje gevonden. Om jullie een fantastisch en spetterend 2006 toe te wensen. Maar wat je ook doet of plant dit nieuwe jaar, vergeet nooit dat je alleen maar gelukkig kan zijn als je ook helemaal gezond bent... En dat wil ik jullie dan ook van harte toewensen:

Een Gezond Nieuwjaar!

Prosit!

De vriendschap voorbij...

Altijd al heb ik het geweten: het is een dunne lijn tussen liefde en haat. Geweten ja, maar nooit willen geloven. Nooit willen toegeven. Nooit...

Nu weer een ontgoocheling rijker: alweer een droom aan diggelen, een ideaal verloren. Ik ben niet anders dan de anderen. Dan toch ook maar gewoon een mens... Was ik maar veel sterker. Damn!

Ik geef haar de schuld... Zoals altijd.
"Ik ben niet veranderd. Jij..."
Zij wel. Zij is echt veranderd. Maar dat is niet meer dan normaal. Toch? Zij heeft andere zaken - of moet ik zeggen mensen - aan haar hoofd. Natuurlijk! De hormonen... bah!

Ik heb haar pijn gedaan. Ik heb haar verraden. Een simpel sorry - ook al was het dan gemeend - volstond niet. Niet meer. Zij heeft genoeg van mijn capsones...

En nu? Is de vriendschap voorbij? Of vlieg ik gewoon even de koelkast in? Tot hij of zij er is... Of voor altijd?

Ik kan het haar niet vragen. Mijn trots is sterker dan mezelf. Tergende trots. Tergende pijn. En alles wat ik zeg, lijkt verkeerd. Mijn woorden botsen dubbel hard terug. Vlak in mijn gezicht. Waar ging het fout?

Ik kijk niet meer in haar ogen om te zien wat er scheelt. De durf ontbreekt. Ben ik nu een lafaard? Of is bang zijn wel okay? Bang haar te verliezen... als vriendin, als steun, als toeverlaat. De enige die me begrijpt. Zij begrijpt me nu niet meer...

Alles wat ik wil, gaat helemaal verkeerd. Ligt het aan de winterblues? De duisternis in het land? De duisternis is mij? Het voelt koud, niet weten waar je staat, geen vrienden om je heen. Ik voel me alleen.

Praten heeft geen zin. Ik verlang alleen naar haar armen om me heen en de troostende fluister "Ik ben er nog steeds... Ook voor jou."

"Every night 's a million years
Since we're not together
Time is crawlin', crawlin'
Told myself I wouldn't call
Should've known better
'Cause I'm fallin', I’m fallin'
Catch my heart before it shatters
And make me live again
I want you back"

wintergevoel

Sneeuw kriebelt haar neus
Geen twijfel mogelijk
Ze kijkt omhoog
Ik lees verbazing in haar ogen

"Hé, het sneeuwt
Het is winter"

Ja, het is winter
Koud en kil
Donker en stil
Alleen
In eenzaamheid

Het is winter...
Kriebels gestorven
Emotie verloren
Tijd voor slaap

collega's en koffie

Vandaag een post-it-tje op mijn toetsenbord gevonden:
"Lief bureaugenootje, ik geniet vandaag van een dagje verlof. Hoe was Londen?"

Na een emotioneel traantje weggepinkt te hebben bij de gedachte dat Collega mij niet vergeet, loop ik naar beneden. Tijd voor koffie!

Dat zal het dan ook weer wel zijn voor vandaag...

flashy

Uit beroepsverplichtingen en nog meer uit eigen interesse volg ik de cursus Webcreator.

Vandaag weer iets nieuws geleerd in de les: wat je op de volgende link terugvindt, zullen wij op het einde van deze cursus nog NIET kunnen...

www.2advanced.com

Just you wait!

Het goede doel

Hoe komt het toch dat mensen "van het goede doel" altijd zo traag (van geest én handeling) zijn?

Wij hebben onlangs van ons oma nieuwe meubels - enfin haar oude meubels - gekregen. Dus moesten we ook onze oude meubels (tafel en kast) kwijt. Het groot hart in mij sprak met een boos stemmetje "Je gaat die meubels toch niet kapot hakken voor de haard? Maak eens iemand anders gelukkig. Kringloopwinkel, kringloopwinkel, kringloopwinkel..." Het hardnekkige stemmetje heeft me uiteindelijk ook overhaald.

Vandaag zouden de mensen van de kringloopwinkel onze meubels komen halen. Ergens tussen 13u en 16u hadden ze me aan de telefoon gezegd. "Kan dat niet wat specifieker, mevrouw?"
"Neen, meneer. We kunnen toch niet voorspellen hoe druk het verkeer zal zijn hé."
"?"

Soit. Een ganse middag languit in de zetel, wachten op... de kringloopwinkel. Om kwart voor vijf kreeg ik het op mijn heupen. Ik moest ook nog boodschappen doen! Foert, ik ben ermee weg.

Een kwartiertje later terug thuis. In de brievenbus een ontzaglijk klein briefje: "Wij zijn langsgeweest. Niemand thuis. Gelieve een nieuwe afspraak te maken."

"Grrr mphfff!" De preparé vliegt de koelkast in en boze vingers hameren op de telefoon. "Hallo! Met de kringloopwinkel..."

Even denk ik eraan de dame aan de andere kant van de lijn de huis vol te schelden. "Ja, 't is voor een nieuwe afspraak."
"Een nieuwe afspraak? Mag ik uw naam?"
"Frank."
"Oh ja, de meneer uit Bissegem..."
"Ja, de meneer uit Bissegem."
"Ik zie dat onze mensen vandaag nog bij u langs komen."
"Ze zijn hier net geweest. Maar ik was niet thuis. Ben 10 minuten op boodschappen geweest..."
"Ai, ja da's pech. Wilt u nu een nieuwe afspraak?"
"Dôh! Ja, graag. Daarom bel ik."
"Past volgende week woensdag?"
"Neen."
"In de namiddag? Tussen 13u en 17u?"
"Ah, zijn er uren bijgekomen op het werk? Vandaag zouden ze voor vieren komen... Maar neen, woensdag kan ik niet."
"Ik wil wel vragen dat ze u eerst opbellen vooraleer ze komen."
"Dat zou wel meegenomen zijn. Mischien dat ik dan thuis ben."
"Okay. Ik heb het genoteerd voor volgende week woensdag. Bedankt en nog een prettige avond."
"Maarre..."

Volgende week woensdag dus.

GrrrMmphfff!!!


Mijn excuses voor alle kringloopwinkelfans. Even de frustratie uit mijn lijf geschreven.

Eigendunk

Hoe komt het toch dat vrouwelijke collega's zelfkennis verwarren met ego-tripperij?

Vandaag weer in mijn waardigheid gekrenkt. Maar ja... da's nu eenmaal het leven. Of toch niet?